როგორ ამუშავებენ ქიმიური ქარხნები ჩამდინარე წყლებს?

არსებობს სამი ძირითადი მეთოდი:

1. ქიმიური მეთოდი

მარტივად რომ ვთქვათ, ეს ნიშნავს ჩამდინარე წყლებში ქიმიური აგენტების დამატებას, რათა შიგნით არსებულმა ჭუჭყმა რეაქციაში შევიდეს და ადვილად მოიხსნას.

კოაგულაციის მეთოდი：Tკოაგულაციის მეთოდის მუშაობის პრინციპია წყალში ქიმიური აგენტების დამატება, რაც იწვევს მცირე ზომის შეწონილი ნაწილაკების აგრეგაციას და უფრო დიდი ნალექების წარმოქმნას, შემდეგ კი გრავიტაციის ზემოქმედებით დალექვას. ამ მეთოდს შეუძლია ეფექტურად მოაშოროს წყლიდან ფერადოვნება, ბაქტერიები და ზოგიერთი ორგანული ნივთიერება. თუმცა, მისი დამუშავების ეფექტი წყალში სრულად გახსნილ ნივთიერებებზე შეზღუდულია და დამუშავების ეფექტზე ადვილად მოქმედებს წყლის ტემპერატურისა და pH-ის ცვალებადობა.

დაჟანგვის მეთოდი:Uოქსიდანტების (მაგალითად, ქლორის, ოზონის) გამოყენება ტოქსიკური ნივთიერებების უვნებელ ნივთიერებებად დასაშლელად. ოზონს აქვს კარგი ეფექტი და არ იწვევს მეორად დაბინძურებას, მაგრამ მისი ღირებულება მაღალია; ქლორი ფართოდ გამოიყენება და შესაფერისია ფენოლისა და ციანიდის შემცველი ჩამდინარე წყლების გასაწმენდად; ჰაერის დაჟანგვის ეფექტი ოდნავ სუსტია და ზოგადად გამოიყენება ჩამდინარე წყლებში, სადაც დამაბინძურებლები ადვილად იჟანგება.

ელექტროქიმიური მეთოდი: დამაბინძურებლების ელექტროდის ზედაპირზე რეაგირებისთვის გამოიყენება ელექტროდი, ხოლო ეფექტის გასაძლიერებლად ზოგჯერ ემატება ნატრიუმის ქლორიდი. ამ მეთოდს კარგი დამუშავების ეფექტი აქვს, მაგრამ მისი ნაკლოვანებებიც აშკარაა: ერთი მხრივ, ის დიდ ელექტროენერგიას მოიხმარს და მაღალი საოპერაციო ხარჯები აქვს; მეორე მხრივ, პროცესის დროს შეიძლება მოხდეს გარკვეული გვერდითი რეაქციები, რაც მეორად დაბინძურებას იწვევს.

 

2. ფიზიკური მეთოდი

მყარი მინარევების გამოყოფა წყლიდან ფიზიკური მეთოდებით.

ფილტრაციის მეთოდი იყენებს მიკროფორების მქონე ფილტრის მედიას (მაგალითად, მიკროფორების ფილტრები) წყალში შეწონილი მყარი ნაწილაკების შესაკავებლად.

დალექვის წესი გულისხმობს გრავიტაციის გამოყენებას, რათა ჩამდინარე წყლებში არსებული უფრო მძიმე, შეწონილი ნაწილაკები ბუნებრივად დაილექოს წყლის ფსკერზე.

ჰაერით ფლოტაციის მეთოდი წყალში დიდი რაოდენობით პაწაწინა ბუშტებს შეჰყავს, რაც მათ მინარევ ნაწილაკებთან მიკვრის და წყალზე დაბალი სიმკვრივის მქონე მცურავ სხეულს ქმნის. შემდეგ ის წყლის ზედაპირზე ამოდის ამწევი ძალის გამოყენებით და საფხეკი აღჭურვილობით შორდება.

ეს მეთოდები მარტივი და მარტივი სამართავია, მაგრამ მათ არ შეუძლიათ წყალში გახსნილი დამაბინძურებლების მოცილება და მათი გამოყენება შეზღუდულია.

 

3. ფოტოკატალიზური დაჟანგვის ტექნოლოგია

ულტრაიისფერი სინათლისა და დაჟანგვის აგენტების (მაგალითად, წყალბადის ზეჟანგის) გამოყენებით, შესაძლებელია ძნელად დაშლილი დამაბინძურებლების (მაგალითად, პოლიქლორირებული ბიფენილების) სრულად განადგურება.

არსებობს მეთოდი, რომელსაც „ფოტოკატალიზური ფენტონი“ ეწოდება, რომელსაც შეუძლია სწრაფად წარმოქმნას დიდი რაოდენობით აქტიური ნივთიერებები და ეფექტურად დაშალოს ორგანული ნივთიერებები სინათლისა და რკინის იონების კომბინირებული მოქმედებით.

კიდევ ერთი მეთოდია ფოტომგრძნობიარე ნახევარგამტარული მასალების (მაგალითად, ტიტანის დიოქსიდის) დამატება, რომლებიც სინათლის დასხივების ქვეშ წარმოქმნიან ძლიერ დამჟანგავ თავისუფალ რადიკალებს, რაც დამაბინძურებლებს მთლიანად შლის ისეთ უვნებელ ნივთიერებებად, როგორიცაა ნახშირორჟანგი და წყალი. ამ მეთოდს დიდი პოტენციალი აქვს მდგრადი დამაბინძურებლების დასამუშავებლად.